Да Дня беларускага пісьменства

Вось ужо дваццаць год у першыя дні верасня мы адзначаем СВЯТА БЕЛАРУСКАГА ПІСЬМЕНСТВА. Не астаецца без увагі гэта падзея і для навучэнцаў нашага каледжа. Навучэнцы групы 127-ПБ падрыхтавалі да выпуску электронную газету, у якой прадставілі матэрыялы аб святкаванні Дня беларускага пісьменства.
Супрацоўнікі бібліятэкі каледжа пазнаёмілі першакурснікаў і ўсіх зацікаўленых, і навучэнцаў і выкладчыкаў, з выставай самых адметных выданняў да гэтага свята. Дарэчы, на выставе былі прадстаўлены і кнігі нашага маладзечанскага пісьменніка Міхася Казлоўскага.
Вельмі цікавай была віртуальная экскурсія ў музей кнігадрукавання, што месціцца ў г.Полацку – гэту экскурсію зладзілі таксама бібліятэкары каледжа для юных грамадзян Беларусі. Але "наведалі" музей і выкладчыкі (нават тыя, хто неаднойчы быў ў музеі разам са сваімі вучнямі).
А ў адзін з сонечных вераснёўскіх дзён да нас завітаў наш сапраўдны сябар - пісьменнік, літаратуразнаўца, гісторык і проста цудоўны суразмоўца Міхась Міхасевіч Казлоўскі, якога на сустрэчу запрасілі навучэнцы групы 127-ПБ.
З нагоды сустрэчы з маладзечанскім пісьменнікам, літаратуразнаўцам, гісторыкам Міхасём Казлоўскім падзяліліся сваімі ўражаннямі ўдзельнікі сустрэчы.

Это очень умный, начитанный человек. Он настоящий патриот своей страны. МихасьКозловский рассказал нам много историй из жизни, рассказал о своих книгах, про наших дедов и бабуль. Он зачитывал нам отрывки из своей новой книги, и я понял, что они полны глубокого смысла - значит, над ними стоит задуматься... Я, думаю, прислушаюсь к советам этого человека.
Мне сустрэча з Міхасём Казлоўскім вельмі спадабалася. Гэта вельмі цікавы і разумны чалавек, які цудоўна расказваў пра сваё жыццё, творчасць, пра нашу спадчыну.

Никогда не задумывался о том, что наш город в литературном плане умирает: становится всё меньше и меньше талантливых писателей, так много сделавших для исторической памяти нашего края. Удивило, что в литературных кругах существуют стычки и не все писатели такие уж бескорыстные, когда дело касается печати их книг...

Мне, калі я быў на сустрэчы з Міхасём Міхайлавічам, вельмі спадабалася тое, як ён цікава расказвае пра сваё жыццё, пра ўспаміны маці. Асабліва мяне зачапіў той момант, калі ён расказваў пра ўспамін аб вайне. Гэты чалавек добра ведае беларускую культуру і саму Беларусь.

Подобные встречи, с моей точки зрения, должны проводиться с более взрослыми людьми, когда ценности в жизни молодых людей меняются. С другой стороны, нужно уже «закладывать фундамент» для этих же ценностей. Чтобы они формировались в правильном направлении.

Мне понравился этот писатель, так как он может на протяжении долгого времени поддерживать разговор с группой. Он рассказывает интересно и его хочется слушать. Он патриот, он много рассказывает о красивых местах Беларуси, он может рассказать очень увлекательно и ярко о небольшой, незаметной деревне. О которой многие люди вообще ничего интересного не сказали бы. А он может передать всю значительность, сущность маленькой деревушки просто великолепно.

Мне очень понравилась встреча с этим интересным человеком, потому что он говорил такие вещи, о которых стоит задуматься. Мне кажется, быть писателем – это очень большой труд, и он достоин большого уважения от нас. Мы не должны быть безразличными к творчеству, культуре и истории своего края, страны.

Гэты чалавек вельмі цікава ўмее расказваць пра цікавыя выпадкі з яго жыцця, пра мінулае нашага краю, пра нашу спадчыну. Я ўбачыў, што па натуры гэты чалавек вельмі творчы і разумны. Да сустрэчы з ім я не ведаў, якія пісьменнікі і паэты жылі ў нашым горадзе, і нават не мог падумаць, што іх было так шмат! Сустрэча мне спадабалася. Пасля яе засталося вельмі добрае ўражанне.
Чалавек вельмі цікавы, ён паважае сваіх сяброў, паважае іх і памятае тых, хто яму дапамагаў у жыцці. Мне асабліва спадабалася і запомнілася, як ён выказаўся пра маладое пакаленне: шкада, што цяпер маладыя не ўмеюць працаваць і цаніць працу іншых, а толькі сядзяць ў свіх гаджэтах. Мне падабаецца, што ён цікавіцца гісторыяй свайго краю і піша пра гэта кнігі, што ён адносіцца з павагай да сваёй Радзімы і сваей творчасцю прызывае да гэтага моладзь.

Было очень познавательно. Мыслей после встречи было много. Мне очень хорошо запомнилось то, как он рассказывал о своей маме, её воспоминания о войне, о людях, о жизни – в рассказе было столько любви!

В ходе встречи понял, что очень многие мысли писателя созвучны моим собственным мыслям о Родине, о родном языке, о белорусской культуре, о гражданском самосознании, об истории Беларуси. Самая важная, самая ценная, на мой взгляд, мысль – это высказывание о любви к своему дому, семье, о том, что о любом месте, где бы ты ни родился, в большом ли городе или в маленькой деревеньке, можно написать целые книги – главное, очень любить это место.

Мне з самага пачатку спадабалася гэта сустрэча. Пісьменнік паказаў нам, што для стварэння прыгожага расказу не патрэбна быць вельмі таленавітым чалавекам і пісаць толькі на тэмы кахання, вайны і інш., пра тое, што мае многа сэнсу. Можна простымі словамі расказаць пра тое, што для цябе важна, што табе дорага, што табе падабаецца – простымі словамі і ад шчырага сэрца.Мне запомніўся яго адказ сябру, калі той сказаў, што пра яго вёску няма чаго гаварыць: "Ёсць што сказаць, калі табе гэта падабаецца!"
Он был откровенен, не лукавил и говорил искренне, открывая нам простые истины, идущие из его сердца. Он напомнил нам, что самое главное в мире – это наши родители. Насколько они нам должны быть важно дороги. Он умный, начитанный человек, и я считаю, что нам нужно прислушиваться к таким людям и их словам, мудрым советам.
Мне понравилась встреча с писателем. Понравились его мысли о том, как он хочет развить нашу белорусскую культуру, с каким серьёзным отношением он пишет книги. Мне очень понравилось в конце встречи замечание о непослушных, невнимательных учениках:
- Однажды Янка МАВР, автор книги «Полесские робинзоны» после встречи с читателями сделал замечание одному мальчику, который якобы невнимательно его слушал. Мальчик спокойно встал и уверенно спросил о том, что в книге ребята связывают бандитов верёвкой, но верёвки – то нигде не было. Вопрос: »Где ребята взяли верёвку?» Писатель задумался. ...Непослушный не значит невнимательный.

Чацвёртая пара... Хочацца дадому... А тут сустрэча. Аднак мне сустрэча з Міхасём Казлоўскім спадабалася, яна была пазнавальнай і мы пачулі шмат цікавых гісторый, хаця мне час ад часу здавалася, што размова, якая вялася з намі, больш падабаецца дарослым. Але я прыйшоў да высновы, што ўсёж такія размовы патрэбны падрастаючаму пакаленню – размовы пра мінулае, пра даўнейшыя часы і падзеі, пра знакамітых людзей нашай Бацькаўшчыны, пра родную мову, на якой ішла гаворка з намі, дарэчы. Такія сустрэчы дапамагаюць нам задумацца пра сённяшні дзень.

Для мяне асасбіста гэта сустрэча была цікавая. Я зразумела, якая насапраўды цудоўная наша Беларусь. Міхась Міхасевіч распавядаў вельмі шмат пра падзеі свайго жыцця, пра сустрэчы і людзей, з якімі яму прыходзілася сутыкацца. Згодна з пісьменнікам: у Беларусі шмат людзей адкрытых, добрасумленных, якія дапамогуць адзін аднаму. Гэта таксама наша спадчына, наша багацце...

Он занимается очень нужным делом – до него мало кто этим занимался – пишет книги о писателях, художниках, интересных людях нашей земли, о белорусской деревне. Это , по-моему, очень хорошо, так как "что не написано, того не было".

Мне Михась Козловский показался очень интересным, талантливым писателем, большим патриотом и заинтересованным к прошлому нашей страны человеком. Его жизненная и писательская позиция достойна уважения и признания. Это человек с очень большим и глубоким жизненным опытом, и этот опыт очень полезен как учащимся школ и колледжа, так и взрослым людям. Ведь нельзя двигаться вперёд, развиваться и становиться лучше, если не знать историю своей Родины, не знать родной мовы. Мы – будущее страны. Нам строить будущее, и каким оно, наше завтра станет, нам отвечать.

Смотреть фото

Счетчик сайта

Free business joomla templates